H μουσική δίνει φτερά στην ψυχή

«H μουσική δίνει φτερά στην ψυχή»
Πλάτωνας (428-347 Π.Χ.)

Είναι γεγονός πως η μουσική, από αρχαιοτάτων χρόνων υπήρξε ένα μέσο προώθησης της πνευματικότητας του ανθρώπου.
Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι αναφέρθηκαν στην καθαρτική δύναμη της μουσικής ενώ  στην Αναγέννηση καθιερώθηκε ο θεραπευτικός της χαρακτήρας με  όρους πλέον ψυχολογικούς και βιολογικούς.
Στην πολύπλοκη διάρκεια της εφηβείας η μουσική είναι σαν ένα φαντασιακό έδαφος πρόσφορο για εξερεύνηση και διαμόρφωση της προσωπικής ταυτότητας του ατόμου (Juslin & Vastfjall, 2008).
Αναπόσπαστο κομμάτι της μελέτης των επιδράσεων της μουσικής στον οργανισμό  αποτελεί  και η μελέτη των σχετιζόμενων σωματικών αντιδράσεων.

Ο θάλαμος του εγκεφάλου και τα εγκεφαλικά ημισφαίρια ενεργοποιούνται κατά την ακρόαση του μουσικού ερεθίσματος.
Κατά την διάρκεια της ακρόασης ο θάλαμος στέλνει μηνύματα στον φλοιό του εγκεφάλου και ο εκείνος με την σείρα του  στον θάλαμο.
Μέσα από αυτήν την διαδικασία αποκωδικοποίησης το σώμα μπορεί να αντιδράσει σχεδόν μηχανικά με κινήσεις όπως λίκνισμα, κούνημα του κεφαλιού, χτύπημα των χεριών κτλ.
Γύρω από τον θάλαμο βρίσκεται και το κέντρο των συναισθημάτων. Έτσι τα μηνύματα της δραστηριοποίησης του εγκεφάλου μεταφράζονται σε συναισθήματα και αισθήσεις (McClellan, 1991; Χατζηαντωνίου, 2014).

Έχει βρεθεί ότι η μουσική κυρίως η ζωντανή ενεργοποιεί και εξιτάρει τον ανθρώπινο οργανισμό κατά ένα περίεργο τρόπο.
Πολυάριθμες έρευνες έχουν διεξαχθεί για τις νευροψυχολογικές επιπτώσεις της μουσικής στον άνθρωπο.
Η μουσική στις διάφορες εκφάνσεις της χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς.
Η Μουσικοθεραπεία και η Δονητικό-ακουστική θεραπεία (Vibroacoustic Therapy) είναι κάποιες από αυτές.
Ωστόσο, ορισμένες προσεγγίσεις χρησιμοποιούν την μουσική συνδυαστικά ως ακόμη μία μέθοδο παρέμβασης, συμπληρωματική της κυρίως θεραπείας που εφαρμόζεται (Boyd-Brewer, 2003).
Σύμφωνα με την Δονητικό –ακουστική θεραπεία που αναπτύχθηκε από τον Olav Skille, την δεκαετία του 1980, οι ηχητικές δονήσεις μιας χαλαρωτικής μελωδίας που μεταφέρονται με ειδικές συσκευές και ακουστικά σε παιδιά με αναπηρία  προκαλούν στην επιφάνεια του σώματος μια ενεργειακή κίνηση που με την σειρά της μεταφέρεται και στο εσωτερικό του οργανισμού του υποκειμένου.

Γενικότερα, έχει αποδειχθεί ότι η χαλαρωτική μουσική κατορθώνει να μειώσει το στρες σε υγιή υποκείμενα.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι η μουσική μετά από μια επώδυνη επέμβαση μειώνει τον πόνο και την ανάγκη για χορήγηση αναλγητικών φαρμάκων (Boyd-Brewer, 2003).

Η συγκεκριμένη θεραπευτική προσέγγιση μας υποδεικνύει ποιες είναι εκείνες οι συχνότητες οι οποίες έχουν θετικές επιπτώσεις σε ανθρώπινες λειτουργίες που σχετίζονται με συγκεκριμένες ασθένειες (Boyd-Brewer, 2003).
Σύμφωνα με έρευνες, ανάλογα με τον τύπο της μουσικής διαφέρουν και οι επιπτώσεις στα υποκείμενα.
Ακόμη, έρευνα σχετική με την αντίληψη οπτικών ερεθισμάτων υπό την ακρόαση techno μουσικής μας δείχνει πως παράγοντες όπως το είδος της μουσικής έχουν συγκεκριμένες συνέπειες στο είδος εργασίας που εκτελεί το υποκείμενο καθώς επομένως και το πώς αντιλαμβάνεται τον κόσμο (Meško , Strojnik , Videmšek  & Karpljuk, 2009).

Αυτός που κάνει πιο πλούσιο το συναισθηματικό του κόσμο, “ανοίγει” και τις “πόρτες” του μυαλού του. Ένας τρόπος να “πλουτίσει” κάποιος το συναισθηματικό του κόσμο, είναι να ασχοληθεί με τη μουσική.
Η μουσική αποκτά μεγαλύτερη αξία όταν δεν την ακούς μόνο με το αυτί και με το σώμα, αλλά και με την ψυχή! Είναι ένας από τους τρόπους να “σφυρηλατήσεις” τη νοημοσύνη της ψυχής, τη συναισθηματική σου νοημοσύνη.

Συχνά, αν δεν φταίει η διάθεση της στιγμής που δεν “ακους” το μουσικό κομμάτι με τη ψυχή, φταίει η ποιότητα του, ή ο τρόπος που παρουσιάζεται. Ίσως είναι ένας τρόπος χωρίς ευαισθησία , χωρίς συναισθηματική “φωνή”, αν και πιθανότατα τεχνικά καλά εκτελεσμένο.
Η συναισθηματική “φωνή”, μέσα από την εκτέλεση μιας μουσικής που φτάνει στη ψυχή και δονεί τις χορδές της, αποτελεί ένα συντονισμό συναισθημάτων ανάμεσα στους ακροατές και στους εκτελεστές.

Η αξία δεν βρίσκεται λοιπόν πάντα στην αρτιότητα της εκτέλεσης, όσο σε εκείνο το “αόρατο νήμα” που συνδέει τις ψυχές και τα συναισθήματα μεταξύ εκτελεστών και ακροατών.
Τα βιώματα και οι εμπειρίες μας- σε σχέση με το περιεχόμενο ενός μουσικού κομματιού, παίζουν πάντα ένα σημαντικό ρόλο στην ενεργοποίηση της συγκίνησης που βοηθά συνήθως να ακούσουμε νιώθωντας (με τη ψυχή), να τραγουδάμε συν-αισθανόμενοι.
Ζώντας δηλαδή με άλλους , κοινά συναισθήματα, όσο οι εμπειρίες του καθενός το επιτρέπουν.

Το τραγούδι , προσφέρει μια απλή λύση για να κάνει κάποιος μουσική, επειδή απευθύνεται στο συναισθηματικό κόσμο του ανθρώπου και μπορεί να ανοίγει τις “πόρτες” όχι μόνο της ψυχής, αλλά και του μυαλού.
Μπορεί να διευρύνει τους ορίζοντες όχι μόνο της Μουσικής Νοημοσύνης, αλλά και των άλλων μορφών Νοημοσύνης. Μπορεί να προσφέρει στο άτομο μια ιδιαίτερη, πολυδιάστατη καλλιέργεια.

Αλήθεια, πόσο διαφορετικές, πόσο πιο όμορφες θα ήταν άραγε οι ζωές όλων μας, αν στα σπίτια μας, στα σχολεία μας, στις πόλεις, στους δρόμους και στις πλατείες μας ακουγόταν μουσική;
"Η μουσική δίνει ψυχή στο σύμπαν, φτερά στη σκέψη, απογειώνει τη φαντασία, χαρίζει χαρά στη λύπη και ζωή στα πάντα" (Πλάτωνας).